هر چند به قدرت دنیا قرینه ام
غرق است در خلیج نگاهت سفینه ام

من را نبود هوای قبله ای در سر
تا آن زمان که تو بودی مدینه ام

ما راتو فرض کن چو بیگانه-اجنبی
تا پر شود دلت از جور و کینه ام

شاید به حکم تو ویران شود دلم
یک خشت چو برکشی از لای چینه ام

حس میکنم که القریب بسته میشود
با حکم لبان تو - راه سینه ام

                                                   مهدی برهانی

نظرات در مورد این شعر:http://www.shereno.com/11760/11310/157526.html