هرکسی سر مشق خود از دفتر استاد برد
در دل او خانه کرد و خانه را از یاد برد

شمع ها میسوخت تا پروانه ای آید پدید
شعله ای شیرین گرفت و تاب از فرهاد برد

گرچه آهو چون اسیری در کمین افتاده بود
نقش رنگ خط و خالش طاقت از صیاد برد

در قمار عشق" رندی شرط برد و باخت نیست
آنکه در دام کمند دلبری افتاد برد

اشکها می ریخت هر شب از فراق روی یار
با دلی شوریده راهی تا خراب آباد برد

سالها چون ذره ای در مقدمش چرخیده ام
چون غباری گم شدم یعنی مرا هم باد برد

                                                               مهدی برهانی

نظرات در مورد این شعر: http://www.shereno.com/11760/13790/155653.html