همتی تا در این میکده را باز کنیم

دست ساقی بنوازیم و رخش ناز کنیم

دم بدم باده بنوشیم و به مستی برسیم

چنگ بر زلف سیاهش زده پرواز کنیم

سجده بر خانه سنگی به جهالت نزنیم

به دل خود نگریم و ز خود آغاز کنیم

اینهمه گوش به شیخ و سخن او ندهیم

لب خود را بگشاییم و زبان باز کنیم

خودمان را به قضاوت بگذاریم شبی

لوحه ای باز نمائیم و خود إحراز کنیم

گره از حلقه زلفش اگر افتاد به کار

خوشترآن است که با دست خودش باز کنیم

نظرات در مورد این شعر: http://www.shereno.com/11760/19821/267980.html