در سینه درد گنگ و گرانی نهفته اند
آن شاعران که بعضی ازیشان نپخته اند

هر چند ادعای مدرنیزه میکنند
یک بیت هم ز عالم عرفان نگفته اند

گفتی نگو ز باده و دیگر ززلف یار
صد ها غزل اگرچه ازین رو شنفته اند

بنگر که پایه های غزل را بهم زنند
این مدعیان پست مدرنی نخفته اند

حالا هبوط آدم و سیب و اپل کجا
اینها کجا ز دلبر مستانه گفته اند

حافظ مبین به دست همینان بپژمرد
آن غنچه ها ی شعر که عمری شکفته اند

                                                                        مهدی برهانی

نظرات در مورد این شعر: http://www.shereno.com/11760/19821/163881.html